Pan Bruno Kosak odszedł od nas na zawsze dziś wieczorem: spokojnie, cicho i nieoczekiwanie. Pozostawił nam jako wzór do naśladowania i do kontynuacji swoje dzieła.
Pan Bruno Kosak był jednym z ojców założycieli Niemieckiego Towarzystwa Oświatowego. W 2011 r. objął w nim funkcję Prezesa i piastował to stanowisko do roku 2015. Za swoje wielkie zaangażowanie został odznaczony Federalnym Krzyżem Zasługi. Był szczególnie zainteresowany przyszłością młodego pokolenia i edukacją, a także był zaangażowany w rozwój i kierownictwo dwujęzycznej szkoły podstawowej im. Goethego w Koźlich Rogach.
Nie znajdujemy własnych słów na pożegnanie, więc żegnamy się z Tobą słowami wieszcza:
O Täler weit, o Höhen,
O schöner, grüner Wald,
Du meiner Lust und Wehen
Andächtger Aufenthalt!
Da draußen, stets betrogen,
Saust die geschäftge Welt,
Schlag noch einmal die Bogen
Um mich, du grünes Zelt!
Wenn es beginnt zu tagen,
Die Erde dampft und blinkt,
Die Vögel lustig schlagen,
Daß dir dein Herz erklingt:
Da mag vergehn, verwehen
Das trübe Erdenleid,
Da sollst du auferstehen
In junger Herrlichkeit!
Da steht im Wald geschrieben
Ein stilles, ernstes Wort
Von rechtem Tun und Lieben,
Und was des Menschen Hort.
Ich habe treu gelesen
Die Worte, schlicht und wahr,
Und durch mein ganzes Wesen
Wards unaussprechlich klar.
Bald werd ich dich verlassen,
Fremd in der Fremde gehn,
Auf buntbewegten Gassen
Des Lebens Schauspiel sehn;
Und mitten in dem Leben
Wird deines Ernsts Gewalt
Mich Einsamen erheben,
So wird mein Herz nicht alt.